چهار احساسی که جیم ران می‌گوید زندگی‌تان را دگرگون می‌کند

 احساسات، قدرتمندترین نیروی درون ما هستند.
انسان‌ها تحت تأثیر احساسات می‌توانند قهرمانانه‌ترین و حتی نادرست‌ترین کارها را انجام دهند.
تمدن هم تا حدودی به معنی هدایت هوشمندانه‌ی احساسات بشری است.

احساسات، سوخت و ذهن، ناخدای کشتی پیشرفت تمدن است؛ این دو به کمک هم این کشتی را به حرکت در می‌آورند.

چه احساساتی انسان را وادار به حرکت می‌کند؟
احساسات به چهار نوع اصلی تقسیم می‌شوند که هر یک جداگانه یا در ترکیب با احساسات دیگر باعث می‌شوند که باورنکردنی‌ترین کارها انجام شوند.

وقتی به این چهار احساس اجازه دهید که سوخت لازم را برای اشتیاق شما تأمین کنند زندگی‌تان دگرگون خواهد شد.

» احساس بیزاری

هیچ چیز به اندازه‌ی نفرت و انزجار نمی‌تواند زندگی انسان را تغییر بدهد.
معمولاً هیچ کس واژه‌ی «بیزاری» را در مورد عملی مثبت به کار نمی‌گیرد. ولی اگر احساس بیزاری درست هدایت شود می‌تواند زندگی انسان را دگرگون کند. کسی که از چیزی بیزار شده باشد به نقطه‌ای رسیده است که هیچ بازگشتی از آن وجود ندارد.

این فرد آماده‌ی جنگیدن با زندگی است و می‌گوید «دیگر خسته شدم! دیگر نمی‌توانم این وضعیت را تحمل کنم»… وقتی کسی از یک مسئله آنقدر بیزار شده باشد که بگوید، هر چیزی حدی دارد. بس است دیگر! آن وقت است که احساسات سازنده‌ای از این نفرت و انزجار ناشی از آن بیرون می‌آید.

این آدم از میانه‌روی خسته شده است، از احساسات تهوع آور ترس، رنج و تحقیر خسته شده است. سپس یک روز به این نتیجه می‌رسد که دیگر نباید این طور  زندگی کند. توجه کنید! این روز می‌تواند همان روزی باشد که زندگی‌تان دگرگون می‌شود.

شما می‌توانید هر اسمی که می‌خواهید روی این روز بگذارید، روز «دیگر خسته شدم» ، روز «دیگر هرگز»، روز «دیگر کافی است» ولی هر اسمی که به این روز بدهید مهم نیست؛ مهم این است که چنین روزی روز مهمی است!

» تصمیم‌گیری

اکثر ما برای اینکه در مورد مسئله‌ای تصمیم‌گیری کنیم باید خیلی تحت فشار قرار بگیریم و وقتی که به نقطه‌ی تصمیم‌گیری می‌رسیم باید احساسات مخالف و متضاد که با تصمیم‌گیری‌ها همراه خواهد بود برخورد کنیم.

در مسیر راه‌مان به یک تقاطع می‌رسیم، حالا این تقاطع می‌تواند دو راه، سه راه یا چهار راه هم داشته باشد. پس تعجبی ندارد که تصمیم‌گیری، آزار دهنده است، آدم را بی‌خواب می‌کند یا باعث می‌شود که عرق سرد بر پیشانی‌مان بنشیند.

تصمیم‌گیری‌های سرنوشت‌ساز، نوعی جنگ داخلی در وجود شما هستند. ارتش‌های متخاصم احساسات، هر کدام با توپخانه‌ی استدلال و منطق خودش برای غلبه بر ذهن‌مان با هم می‌جنگند و تصمیمی که از این جنگ حاصل می‌شود، چه شجاعانه باشد، چه بزدلانه و چه با منطق یا بی‌منطق این تصمیم را گرفته باشیم راه عمل را برایمان یا باز می‌کند یا می‌بندد.

در مورد تصمیم‌گیری توصیه‌ی زیادی نداریم جز اینکه بگوییم روی تقاطعی که سر راه‌تان قرار می‌گیرد اردو نزنید. تصمیم بگیرید. تصمیم غلط گرفتن بهتر از این است که اصلاً هیچ تصمیم نگیرید. همه باید با بی‌نظمی‌های احساسی‌مان رو به رو شویم و سپس به احساسات‌مان سر و سامان بدهیم.

اگر از آن‌هایی هستید که دیر و با شک تصمیماتتان را می‌گیرید به نظرم بد نیست که از تکنیک الان تصمیم بگیر بعدا فکر کن استفاده کنید.

» اشتیاق

چطور اشتیاق در کسی ایجاد می‌شود؟ نمی‌توانیم جواب دقیقی به این سؤال بدهیم چون اشتیاق دلایل بسیاری دارد. ولی من دو چیز در مورد اشتیاق می‌دانیم، اشتیاق از درون انسان سرچشمه می‌گیرد نه بیرون ولی نیروهای خارجی می‌توانند محرک آن باشد.

تقریباً هر چیز می‌تواند محرک اشتیاق باشد. مسئله بر سر تنظیم زمان و آمادگی است. شاید یک آواز، یک خطابه به یاد ماندنی، یک فیلم، مکالمه با یک دوست، برخورد با یک دشمن یا یک تجربه‌ی تلخ در انسان اشتیاق ایجاد کند.

حتی یک کتاب یا یک مقاله مثل همین مقاله می‌تواند در بعضی‌ها اشتیاق ایجاد کند. پس اگر به دنبال اشتیاق ناب و تازه‌ای در وجود خودتان می‌گردید از هر تجربه‌ی مثبتی در زندگی‌تان استقبال کنید.

دور تا دور خودتان دیواری نسازید که تجربه‌هایتان را از زندگی محدود کند. دیواری که شما را از راحتی دور نگه می‌دارد از پرتو نور تجربه‌های پُر بار نیز دور می‌کند. پس اجازه دهید تجربه‌های زندگی، شما را لمس کنند. شاید تجربه‌ی بعدی، زندگی‌تان را دگرگون کند.

قدرت اشتیاق بسیار بالاتر از چیزی است که فکر می‌کنید که جول آستین آن را در سری مقاله‌ی خواستن توانستن است به شما ثابت می‌کند.

»  اراده

اراده می‌گوید «من می‌توانم». این دو واژه قدرت فوق العاده‌ای دارند. من می‌توانم.

بنجامین دیزرائیلی، دولتمرد بزرگ انگلیسی می‌گوید:

هیچ چیز نمی‌تواند در مقابل اراده‌ی انسانی که حاضر است برای رسیدن به هدفش حتی زندگی‌اش را از دست بدهد مقاومت کند. به عبارت دیگر وقتی کسی تصمیم می‎گیرد که یا به هدفش برسد یا بمیرد هیچ چیز نمی‌تواند جلوی او را بگیرد.

کوهنورد می‌گوید«من از این کوه بالا می‌روم. به من گفته‌اند که ارتفاعش زیاد است، دور است، شیب آن تند است، خیلی ناهموار است و بالا رفتن از آن خیلی سخت است. ولی این، کوه من است و من از آن بالا می‌روم. به زودی از بالای قله‌ی این کوه برایتان دست تکان خواهم داد یا اینکه هرگز مرا نخواهید دید چون اگر به بالای آن نرسم هرگز باز نخواهم گشت.».
سؤال اینجاست، چه کسی می‌تواند با چنین اراده‌ای در بیفتد؟

وقتی کسی چنین اراد‌ه‌ی آهنینی داشت باشد زمان، سرنوشت و شرایط جلسه‌ای برگزار می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند «ما باید به این فرد اجازه بدهیم که به همه‌ی آرزویش برسد چون او گفته که یا به آرزویش می‌رسد یا می‌میرد».

در زمینه‌ی قدرت اراده مقالات زیادی در سایت داریم که می‌تواند با درس‌های پل ژاگو برای قدرت اراده شروع کنید.

بهترین تعریفی که تا به حال در مورد اراده شنیده‌ام این است«باید به خودت قول بدهی هرگز تسلیم نشوی». همین. بهترین تعریفی که تا به حال شنیده‌ام همین است. به خودتان قول بده که هرگز تسلیم نشوید.

در این باره فکر کنید! یک کودک چقدر باید سعی کند تا راه رفتن را یاد بگیرد؟ چه مدت به یک کودک معمولی وقت می‌دهید تا اینکه بگویید «کافیست! فرصت تو تمام شد. دیگر نمی‌توانی راه رفتن را یاد بگیری» می‌گویید که این حرف، عاقلانه نیست؟ البته که نیست. هر مادری می‌گوید«فرزند من آنقدر سعی خواهد کرد تا سرانجام راه رفتن را یاد بگیرد!». به همین دلیل است که همه می‌توانند راه بروند.

نکته‌ی ارزشمندی در این مسئله وجود دارد. از خودتان سؤال کنید
«چه مدت باید کار کنم تا رویاهایم به واقعیت تبدیل شوند؟»
 پاسخی که من پیشنهاد می‌کنم است است
«تا هر وقت که طول بکشد»

منظور از این چهار احساس همین است.