چرا خوشبختی مهمترین صلاحی است که در زندگی به آن نیاز دارید؟
امید و خوشبینی به همراه مثبت نگری با سلامت جسمانی و روانی رابطهای تنگانگ دارند. یعنی افراد امیدوار و خوشبین که از جملات مثبت استفاده میکنند، در زندگی تحصیلی، شغلی و خانوادگی خویش موفقترند و همچنین از سلامت جسمانی و روانی خوبی برخوردار هستند.
خوشبینی در گذشته به اندازهی امروز به این مقدار از اهمیت خود نرسیده بود و روانشناسان و پژوهشگران بر مسئلهی خوشبینی گاهی به عنوان یک ضعف تأکید میکردند. اما در حال حاضر بر عکس معتقدند امید و خوشبینی نشانهای از سلامت روانی، پختگی و نیرومندی به حساب میآید.
تحقیقات انجام شده در جهان نشان داده است که افراد سالم خود را خوشبین میبینند. برخی از متخصصان بهداشت روان معتقدند که مغز ما طوری ساخته شده است که به جای اندیشیدن به طریق واقعبینانه و منفی، به شیوهی مثبت میاندیشد.
دقت، حقیقت، خوشبینی:
اساس خوشبینی در اندیشهی درست،در مورد علت رویدادهاست،تکرار جملات مثبتی همچون «من آدم ویژهای هستم»، «همه مردم مرا دوست دارند»، «زندگیام هر روز از روز قبل بهتر میشود» و… از شما یک فرد خوشبین نمیسازد؛ این کار ممکن است برای لحظهای به شما گرمی و شور ببخشد، ولی در دستیابی به هدفهایتان کمک چندانی نمیکند.
حتما بخوانید: چرا فقط انگیزه و اشتیاق برای حل مشکلات و موفق شدن، کافی نیست؟
زیرا فرد ممکن است هیچ عملی را انجام ندهد و فقط بنشیند و جملات مثبت بگوید، در این صورت بودن یا نبودن این جملات در رسیدن به اهداف تأثیری نخواهد گذاشت. باید علاوه بر گفتن این جملات به آن باور داشته و در مسیر زندگی و در بطن حوادث آن را عملی نشان دهید که چقدر مثبت اندیش، مقاوم، صبور و موفق هستید.
همچنین خوشبینی، نپذیرفتن مسئولیت حوادث بد نیست، مسئولیت را به دوش دیگران انداختن، تنها منجر به عصبانی شدن آنها میشود. خوشبینی پرهیز از غم و خشم نیست. عواطف منفی هم بخشی از غنایم زندگیاند و معمولاً واکنشهای سالمیاند که ما را برای درک یا تغییر چیزهایی که موجب به هم ریختگی میشوند، راهنمایی میکنند.
» خوشبینی واقعی چیست؟
خوشبینی واقعی این است که فرد خویشتن را بشناسد، در مورد خود و جهان پیرامونش کنجکاو بوده، در دنیای خویش فعال باشد و به زندگی خود شکل ببخشد.
خوشبینی به معنای دقیق بودن، فرصت دیدن سایر علتها را هم فراهم میکند. آموزش خوشبینی مثل آموزش دقت است.
» باورها:
همیشه بین افکار و احساسات رابطهای هست. افکار خود را به نتایج ربط دهید تا بفهمید خوشبینی و بدبینی، احساس و عمل را تغییر میدهد. مطالبی که شما هنگام ارزیابی حوادث به خود میگویید، به طور مستقیم، احساسات و رفتارتان را تغییر میدهد. افراد بدبین باورشان این است که علل حوادث بد دائمیاند و از آنجا که علت، همیشه وجود دارد، پس به همین دلیل معتقدند که اتفاقات بد، همیشه برای آنها پیش خواهد آمد.
در عوض افراد خوشبین، علل حوادث بد را موقتی میدانند. به عنوان مثال: وقتی در روزهای آغازین مدرسه دوستی پیدا نکردند، فرد بدبین میگوید«من در مدرسهی جدید، هیچ وقت دوستی پیدا نمیکنم»، ولی فرد خوشبین میگوید«در مدرسهی جدید مدتی طول میکشد تا دوستی پیدا کنم»،
اگر شخصی با کلمات«همیشه» و «هرگز» حوادث بد را ارزیابی کند، روش بدبینانهای دارد و اگر حوادث بد را با کلماتی چون«گاهی» و «به تازگی» ارزیابی کند، روش خوش بینانهای در پیش گرفته است. در برخورد با حوادث خوب، قضیه برعکس است.
یعنی فرد خوشبین، حوادث خوب را با علل دائمی برای خود توضیح میدهد و همیشه به تواناییها و چیزهای مثبتی که دارد – از قبیل سخت کوشی و دوست داشتنی بودن اشاره میکند، ولی فرد بدبین علل موقتی میبیند و از محدودهی زمانی نام میبرد.
وقتی علت حوادث خوب، موقتی ارزیابی شود، افراد موفقیت را اتفاقی میبینند یا آن را به راحت بودن تکلیف نسبت میدهد. افراد بدبین به تعمیم افراطی امور گرایش دارند، مثل اینکه«من به طور کلی در تمام ورزشها ضعیف هستم» یا «همهی مربیان، ظالماند».
ولی فرد خوشبین، علت را ویژه و خاص ارزیابی میکند، مثل اینکه:«من در توپ بازی ضعیف هستم» یا مثلاً «خانم احمدی مربی است که به من زور میگوید».
در حوادث خوب، باز هم امر به عکس است، یعنی فرد خوشبین میگوید«من با هوش هستم»، ولی«فرد بدبین میگوید«من در ریاضی خوب هستم».
میخواهید خوشبینتر شوید؟ دستورالعمل فرعی این مطلب را اینجا بخوانید
» رابطهی امید و خوشبینی و سلامت
امید اصطلاحی است که بسیار نزدیک به خوشبینی است. امید، به داشتن هدف در زندگی مربوط است. امید از همان کودکی در انسان رشد میکند و کودکانی که امیدوارند، معمولاً والدینی دارند که به عنوان سرمشقهای خوب، به صورت امیدوارانه در زندگی عمل کردهاند.
افراد امیدوار وقتی با مشکلی رو به رو میشوند با یک گفت و گوی درونی مثبت از قبیل اینکه«از عهدهاش بر میآیم، تسلیم نخواهم شد» و مانند آن، رویههای درست را اتخاذ میکنند. آنان وقتی در رسیدن به هدفهای خوب خود با موانعی رو به رو میشوند، هیجانهای منفی و با شدت کم را تجربه میکنند، اما افرادی که امید کمتری دارند، وقتی با مانع مواجه میشوند، خشمگین شده، مأیوس میشوند.
4 راهکار برای ایجاد خوشبینی، امید و مثبتنگری در افراد
1- ضبط صوت درونی:
هر کدام از ما یک ضبط صوت درونی داریم که نواری بر روی آن گذاشته شده است. یک قسمت نوار، منفی بافی و تلقین منفی به خود است و روی دیگر نوار مثبت اندیشی است. افراد خوش بین همیشه به صدای مثبت درونی خود گوش میدهند.
2- خودتان را دوست داشته باشید:
لازمهی نگاه مثبت به جهان این است که نسبت به خودتان احساس خوبی داشته باشید. این بدین معنی نیست که خود را کامل بدانید، ولی حداقل خود را خوب و قابل قبول به شمار آورید.
3- از جملات مثبت استفاده کنید:
جملهی مثبت عبارتی است که ما مدام باید از آن استفاده کنیم و امیدوارتر حرکت نماییم. وقتی به طور مکرر از جملات مثبت استفاده کنیم، یک حافظهی امیدوار جدید در ذهن ناهشیار ما ایجاد میشود و باعث میگردد که پس از چند بار تمرین، به طور خودکار بیشتر مثبت فکر کنیم، مثل این جملهی مثبت«هر روز در هر طریق، من بهتر و بهتر میشوم».«این جمله عباراتی عمومیاند و برای ایجاد اعتماد به نفس مفیدند».
حتما بخوانید: جملات انگیزشی کوتاه و قوی برای اینکه کوه ها را جابجا کنید
4- چند جملهی مثبت برای شروع روز بگویید:
- * مشتاقانه منتظر یک روز شاد هستم.
- * برای ساختن یک روز خوب، همهی شرایط را دارم.
- * با اعتماد به نفس و اطمینان به استقبال امروز میروم.
میزان خوشبینی و امیدواری رابطهی مستقیمی با موفقیت و سلامت جسمی و روانی افراد دارد. سعی کنید این احساس را در خود به وجود آورید، در مورد آن فکر کنید و این فکر و حال خوب را در قسمتهای مختلف زندگی خود پیاده کنید.
در همین زمینه بخوانید:
مقاله جالبی بود ممنون و چقد زیبا که برای کامل کردن هر مقاله داخل همون مقاله یه لینک جدید می زارید برای یادگیری بیشتر و درک بهتر موضوع واقعا ممنونم
منظور سلاح است؟
توی تیترتون فکر کنم به اشتباه نوشتین خوشبختی ولی متن در مورد خوشبینی بود ؛
متن خوب و مهمی هست