حقایقی از سیستم آموزشی ژاپن که مغزتان سوت خواهد کشید
همیشه برای ما ایرانی ها جالب بود بدانیم سیستم آموزشی ژاپن چطور کار میکند؛
از آنجایی که منبع موثقی برای اطلاع نبود، دست به دامانِ مجلات زرد و یک کلاغ چهل کلاغ آنهایی که رفتند و دیده اند می شدیم تا تصویری از سیستم آموزشی چشم بادومی هایی که فیلم هایشان پر از مبارزه بر هواست را در ذهن داشته باشیم…
اما فرهنگ ژاپنی، قدمتی چندین هزار ساله دارد؛
از نظر قدمت و تاریخچه جز معدود کشورهایی است که میتوان با تاریخ و قدمت کشورمان یعنی ایران مقایسه کرد.
بنابراین با توجه به جمعیت 127 میلیون نفری(!) حتما باید یک سیستم آموزشی قدرتمند برای اداره و پرورش نیروی کار خوب ترتیب داده باشند… و البته این کار را هم کرده اند.
اگر دوستدار فرهنگ ژاپنی‌ها هستید شاید اگر بدانید که دانش آموزان مدارس دولتی ژاپن نهار خود را در کلاس و با حضور معلمشان می‌خورند، شوکه خواهید شد ! چون تا زمانی که یادمان می آید در مدارس کشورمان زنگ تفریح معلم ها در یک اتاق مخصوص معلم ها و بچه ها در حیاط مشغول خورد و خوراک و بازی بودند…
جالب است بدانید، ژاپن نیز بر اساس اصول آموزشی سازمان یونسکو پیروی میکند. سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد که به اختصار UNESCO می نامند یکی از سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است که درسال ۱۹۴۵ تشکیل شد.
هدف این سازمان کمک به صلح و امنیت در جهان از راه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های آموزشی و علمی و فرهنگی و تربیتی به منظور افزایش احترام به عدالت و قانون‌مداری و حقوق بشر، بر پایه منشور سازمان ملل متحد است.
البته ایران نیز عضو این سازمان است، اما اصول UNESCO در آموزش چیست؟
- یادگیری به منظور دانستن – Learning to know
- یادگیری به منظور اقدام کردم – Learning to Do
- یادگیری به منظور بودن – Learning to Be
- یادگیری به منظور زندگی کردن در کنار هم – Learning to Live Together
در ادامه، از وقایعی درباره سیستم آموزشی ژاپن پرده بر خواهیم داشت که عموم مردم از آن بی‌خبرند:
1. سه سال اول تحصیل، بدون آزمون !
چرا دانش آموزان ژاپنی تا مقطع چهارم تحصیل شان نیازی با آزمون دادن ندارند؟ چرا که ژاپنی‌ها برای رفتار و ادب ارزش بسیاری قائل هستند.
فرهنگ ژاپنی‌ها حکم میکند که در سیستم آموزشی ژاپن آداب معاشرت مناسب به دانش آموزان جوان مهمتر از صرف انرژی کلاس برای این آزمون‌های استاندارد است. باور نهفته در نظام آموزشی ژاپنی‌ها این است که می‌بایست شخصیت دانش‌آموز پرورش یابد.
بنابراین، بهترین کار این است که پیشرفت علمی دانش‌آموز را فعلاً ملاک قضاوت وی قرار ندهند.
احترام گذاشتن به دیگران در کلاس‌ها درس داده میشود. دانش آموزان باید به یک دیگر و صد البته به معلم خود، احترام بگذارند.
رابطه بین دانش‌آموز و معلم در این کلاس‌های درس بسیار مهم است. دانش‌آموزانی که نمی‌خواهند معلم خود را ناامید کنند، رفتار بدی از خود نشان نمی‌دهند.
2. سرایدار مدرسه، مسئول نظافت نیست! دانش آموزان مدرسه را نظافت میکنند.
دانش آموزان ژاپنی باید هرکجایی که حضور و فعالیت دارند را خودشان تمیز کنند! آنها کلاس‌های درس و سرویس‌های بهداشتی را نظافت میکنند. نکته این کار اینجاست که آنها باید کار تیمی را یاد بگیرند، مسئولیت‌ها را بین خود تقسیم کنند و توجه بیشتری برای مراقبت از اشیاء (و نه فقط اشخاص) داشته باشند.
شاید درسی که از این کار میتوان گرفت این باشد که اهمیتی که این دانش آموزان برای محل آموزش خود قائل می‌شوند، بازتابنده اهمیتی است که برای دیگران قائل هستند. فرصت‌های ساخت شخصیتی متعالی را نباید سرسری گرفت.
دانش آموزان برای انجام چنین وظایفی به چند گروه تقسیم می‌شوند. این گروه‌ها در طول سال به‌صورت چرخشی کار میکنند تا هر دانش‌آموز انجام هر یک از این وظایف را تجربه کند. در مواقع نظافت، دانش آموزان به گروه‌های کوچکی تقسیم می‌شوند و به هر یک از این گروه‌ها مسئولیتی محول میشود.
3. همه دانش آموزان ژاپنی غذایی یکسان می‌خورند؛ یک وعده غذایی متعادل
جدا از اینکه تعدادی از دانش آموزان ژاپنی نسبت به برخی از غذاها حساسیت دارند، همه این دانش آموزان غذایی از منویی استاندارد می‌خورند. نه نهارهایی با ارزش غذایی کم، قند افزوده و چربی ترانس که در مدارس دولتی آمریکا سرو میشود.
ژاپنی‌ها از همان ابتدا به فرزندان خود می‌آموزند که غذایی سالم بخورند و مواد اولیه غنی و سهم‌های غذایی را برایشان اولویت‌بندی میکنند. منوهایی که در این مدارس سرو میشود حاصل همکاری کارشناسان مراقبت بهداشتی و آشپزهای آموزش‌دیده است.
علاوه بر این، نهار این مدارس عمدتاً از مواد اولیه تازه و محلی تهیه میشود.
معلم‌ها نهار خود را در کنار دانش آموزان می‌خورند. امری که باعث تحکیم رابطه میان دانش آموزان و معلمشان میشود. در اکثر مواقع، دانش آموزان در هنگام نهار غذا را برای یکدیگر سرو میکنند تا مسئولیت نیکی کردن و نیک بودن را در تمام کلاس گسترش دهند.
4. در مدارس دولتی ژاپن هنرهای سنتی آموزش داده میشود.
دانشی بنیادی که در نظام آموزشی ژاپن در نظر گرفته‌شده است بسیار فراتر از اساس مدارس دولتی آمریکاست. دانش آموزان ژاپنی به یادگیری هنرهای سنتی فرهنگ خود مشغول می‌شوند؛ نظیر شودو (خطاطی ژاپنی) و هایکو (سبکی از اشعار ژاپنی) در هنر شودو، حروف کانجی و کانا با قلم‌مو درخت بامبو و جوهر بر روی کاغذ برنجی نوشته می‌شوند.
این هنرها نیازمند دانش زبانی هستند و آهسته‌آهسته احترامی بیشتر برای سنت‌های فرهنگی به ارمغان می‌آورند.
در واقع در سیستم آموزشی ژاپن، ابتدا به داشته های تاریخی می پردازند و بعد اولویت را به دانش عمومی در دنیا اختصاص میدهند.
5. دانش آموزان ژاپنی لباس فرم می‌پوشند.
از دوره اول متوسطه به بعد، تقریباً تمامی دانش آموزان ژاپنی می‌بایست با لباس فرم به مدرسه بروند. استانداردها متفاوت هستند، اما اغلب این لباس‌های فرم با این توصیفات ارائه می شوند : لباس فرم مشکلی و به سبک نظامی برای دانش آموزان پسر، و بلوز و دامن به سبک ملوانی برای دانش آموزان دختر.
این لباس‌های فرم طرح و رنگی ساده و متعادل دارند.
همانند دیگر استانداردهایی که در مدارس رعایت می‌شوند، قانون پوشیدن لباس فرم نیز هدفمند بوده است. نکته این کار اینجاست که پوشیدن تن‌پوشی یکسان و یکدست، احساس اجتماعی قوی‌تری در میان آنها القا میکند.
و همچنین تمرکز دانش آموزان از برتری نسبت به همدیگر با اشیای مادی مثل لباس نیز زدوده میشود، ننگ اجتماعی ناشی از ظاهر نامناسب هم از میان برداشته میشود و به دانش آموزان این امکان را میدهد که فقط بر روی یادگیری تمرکز کنند.
برخی از مدارس ژاپنی قوانینی سفت‌وسخت برای لوازمی جانبی نظیر کوله‌پشتی و همچنین آرایش و مدل مو دارند.
در آخر، یک پرسش برای شما مطرح میشود که میخواهیم پاسخ دهید :
مهم ترین تغییری که باید در سیستم آموزشی ایران ایجاد شود چیست؟
نظرتان را زیر همین پست بنویسید
در همین زمینه، نوشته های زیر را حتما بخوانید :
موضوعات
دستهبندی
محتوای رایگان
اشتراک توربو
فروشگاه
حساب کاربری
سلام
من ی دانش آموز کلاس دهم تجربی ام ک داره مثل فرشتهمیخونه تا ب هدفش برسه. اونم هدفی ک تو کشور ما خوان کم نداره.ایا تو کشورهای دیگه هم پزشکی اینجور خواهان داره و اینقدر رقابت سرش وجود داره؟!
توی ژاپن ک فکر نمیکنم اینجور باشه اونا انقدر بستر شغلاروگسترده میکنن واسه دانش اموزا و انقدر زمینه هایی رو فراهم میکنن واسشون تا استعدادشون در اون زمینه شکوفا پیداکنه ک دیگه ب شغلای پیش پا افتاده راضی نمیشن،،،
من ی دانش اموزیم ک تو ی منطقه محروم و کوچک زندگی میکنه اما ارزوها و اهداف زیادی در سر داره….
چرا تو کشورما نباید ی دانش اموز بدون هیچ ولخرجی وامکانات تو کنکور قبول ش؟!!
باید از رییس اموزش و پرورش پرسید
با سلام
منکر خدمات آموزشی سیستم آموزش و پرورش ژاپن(اعم از امکانات ساختمانی و ارائه ی خدمات آموزشی) نیستیم.اما به نظر می رسد که فقط نقاط قوت این سیستم بازگو شده و در برخی مواقع بزرگ نمایی شده، یک سوال همیشه در مورد سیستم آموزش و پرورش و سیستم آموزش عالی ژاپن، ذهن من رو مشغول کرده و آن این که؛ چه ضعفی در این سیستم وجود دارد که آمار خودکشی در بین جوانان ژاپنی نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر، زیاد است!!!آن هم بین جوانانی که ظاهرا موفق هم هستند، نه مشکل مالی دارند و نه مشکل شغلی!!! حتی در این رابطه جنگلی در ژاپن هست که خاص خودکشی برای کسانیست که می خواهند به زندگی خود خاتمه دهند!!!!
دوم این که درصد قابل توجهی از جوانان این کشور با وجود داشتن شغل و موقعیت مناسب به شدت از ازدواج احتناب می کنند و جسارتا حتی از تعامل با جنس مخالف به شدت دوری می کنند(توضیح این که چون فرهنگ روابط اجتماعی آن ها آزاد است، این را عرض کردم و با درست یا غلط بودن آن در این جا کاری ندارم). با این وصف آیا می توان گفت که سیستم آموزش و پرورش و آموزش عالی آن هادرست عمل کرده؟؟؟؟!!! زیرا همه بر این مطلب معترفیم
و اذعان داریم که؛ یکی از اهداف بسیار مهم هر سیستم آموزشی، آماده سازی انسان ها برای یک زندگی سالم و پایدار است و نه آماده سازی به عنوان یک ابزار در جهت صرفا منافع اقتصادی!!!
این ها را عرض نکردم که بر ضعف های آموزش و پرورش کشور خودمان صحه بگذارم،به هیچ عنوان!!!
همه ی ما باید به عنوان یک عضو کوچک از جامعه ی فرهنگی کشورمان(مستقیم و یا غیر مستقیم) به پاره ای از عملکردها و روش های آموزشی و پرورشی به دیده ی انتقاد نگاه کنیم و هر جا که امکانش باشد حتی در فضای مجازی پیشنهادهای خودمان را هر چند کوچک مطرح کنیم تا بالاخره به صورت یک فرهنگ رایج درآید و مسئولین ذیربط را از عقاید و نظرهای منطقی خودمان آگاه کنیم.
تا گوش شنوایی پیدا شود و بخواند و بشنود و اقدام کند.
بنابراین هنگام انجام یک تحقیق در مورد یک ارگان مثل آموزش و پرورش یک کشور تمام جنبه های مثبت و منفی آن را در نظر بگیریم! نه بزرگنمایی در مورد حسن ها و نه بزرگ نمایی در مورد ضعف ها.
توضیح این که؛ مطالبی را که در مورد ژاپن در بالا ذکر کردم، خود عزیزان می توانند با تحقیق و مطالعه به صحت این مطالب پی ببرند.
موفق باشیم و باشید.
سلام و عرض ادبnاز نظر من دیدگاه انتقادی و موشکافانه شما بیان کننده علاقه مندی و اشراف جنابعالی بر واقعیت های موجود می باشد.nدر کل نقد کردن در جهت اصلاح ایرادات و کمبود ها تاثیر بسزایی دارد و به نطر من بسیار مهم است که ما وقت خود را صرف نقد سیستم و مجموعه هایی بنمائیم که به ما مربوط میشود و در آن میتوانیم نقش سودمند داسته باشیم، در مقابل بررسی نقاط قوت و امتیازات برتر سیستم های مشابه در کشورهای توسعه یافته به ما کمک میکند که الگوی مناسبی جهت تقویت و به روز کردن علم ، قوانین، سیستم و مجموعه های مربوطه ترسیم کنیم. بر هیچ کس پوشیده نیست که نواقص و ایراد در هر جایی که بشر بر آن حاکم است جژ لاینفک آن خواهد بود، ولی اگر منصف باشیم بیان ضعف های کوچکی که در برابر مزایای موجود همچون قطره ای در اقیانوس میباشد نه دردی از ما دوا میکند و نه چیزی از ارزش های آنان!!nبه امید ایرانی سربلند، آباد و آزاد
معلما تو سر بچه ها نزنند . مدام به بهانه های مختلف بچه ها رو تشویق کنند تا مدرسه خیلی برای بچه ها شیرین بشه . معلم نخواد مچ دانش آموز رو بگیره بلکه با مهربانی و احترام به شخصیت اون تربیتش کنه . تربیت مهمتر از آموزشه .
زرق و برق و پرداختن به حاشیه کمتر بشه . کتابهای درسی مدام عوض شود چون بخشی از یادگیری با چشمه واگن ی چیز مدام عوض بشه تو حافظه خوب جا نمیگیره . هر دانش آموزی درس نمی خواند خصوصی باهاش صحبت بشه و ابروش رو جلوی جمع نریزند. برای درس پرسیدن استرس ندن و هر دانش آموزی موظف باشه تا چند نوبت بیاد درس جواب بده یعنی خودش بدونه و خودشو آماده کنه .
کاش مدارس ایرانم اینجوری بود
یه معلمی داشتم دوران راهنمایی همیشه بهمون میگفت نمره نشون دهنده این نیست که بلدی یانه
نشون دهنده درک و شعور نیست نمره فقط یه عدده! ولی خوب بچه های کلاسمون میگفتن همین نمره س که آیندمونو میسازع و باهمین نمره بالا میریم بهترین مدارس ولی معلممون مخالفت میکرد کاش معلمایی پیدا بشن که اینجوری بهمون تدریس کنن.
واینکه یه نکته ای ام هست نمیدونم موافقش باشید یانه اینکه یه معلمی جلوی بچه ها غرور یه نفرو میشکونه خیلی بده بنظرم باید صبرکنه بچه های کلاس برن بعد خودش شخصا بادانش آموز حرف بزنه که مشکلش چیع و نباید اینجوری ادامه بده…
کاش محیط مدرسمون شاد بود
با روش های جدیدی درسارو بهمون آموزش میدادن
وقتی میخوان ببرنمون آزمایشگاه همیشه یادمه که بهمون میگفتن باید یه هفته خف خون بگیرید و حرف نزنید تا ببریمتون تهشم باکلی منت میبردن سرجمع یه ربع دیگه دوباره برمیگشتیم سر کلاس:|
کلمه شما (گیجی) خیلی بین معلما کاربرد داره
از وقتی پای مدریه غیر انتفاعی توسط آقای نجفی همون شهردار معروف ،زمان آقای هاشمی باز شد کیفیت مدارس دولتی روز به روز پایین اومد تا جایی که حتی دولتها حاضر نیستن بودجه اختصاص بده برای توسعه دانشگاه فرهنگیان ویا همون تربیت معلم سابق .
معلم حق التدریی یعنی اینکه یکی را از تو خیابون بدون هیچ آموزش ومهارت و حتی مصاحبه عقیدتی بذاری سر یه کلاس که آخر برج دوزار کمتر پول بهش بدی کلاس هم بی سر وصاحب نباشه
این یعنی سوزاندن نسل های طلایی که چند سال دیگه با این کاهش جمعیت حکم کیمیا را پیدا مبکنند.
زمان ما بچه های دهه ۶۰ لااقل معلم ها از مراکز تربیت معلم وارد مدریه میشدند ویه فیلترهایی را رد کرده بودن و ..الان هیچی. خدا لعنتشون کنه اوت مجریان کشوری را که به بهانه کم کردن هزینه به جای قطع دست غارتگران بیت المال ،بودجه وسرمایه گذاری در پرورش معلم سالم وصالح ودلسوز را کم میکنه معلم شرکتی میگیره و..
آموزش وپرورش اصلاح بشه همه چی حله.
مهم ترین مورد تفکر جمعی بجای تفکر فردی نهادینه بشه از کلمه من استفاده نشود بیشتر ما استفاده شود ، نمونه ثروت کشور مال همه ، کم کاری خیانت به اجداد و مردم ، جامعه و بیرون منزل همان منزل من هستش ؛ و فقط از مدارس دبستان درست میشود و ۲۰ الی ۳۰ سال آینده نتیجه میدهد مردم کنونی که بیشتر از ۱۵ سال دارند دیگه با این دیدگاه درست نمیشوند ، چون تفکر فردی هستش ، ثروتمند شوم ، ماشین من ، کجا سریع بخرم که عقب نمونم ، چطور کلاهبرداری کنم که بیشتر ثروتمند شوم ، درختی در خیابان میسوزد به من ربطی نداره این جامعه کنونی ماست ، چرا آداب جمعی نهادینه شود چون قاضی دزد نداشته باشیم ، پلیس رشوی نباشد ، مغازه دار کم فروش نباشد ، تویوتا ؛ اگر دیدید تویوتا خراب شده شک کنید !! این یعنی احساس مسولیت دنبال منفعت نیست ، درحالی که درحال رقابت و درآمد هستش کیفیت و آسایش مردم مهم هستش
خیلی جالبه تمام دنیا پیشرفت کرده ولی تنها مدرسه های دولتیه ایران هستن که مثل دوران هزارسال پیشن می مونه امکاناتش.دقت کرده باید تنها امکانات داخل یه کلاس یه تخته ومیز وصندلی برا معلما ویه تعدادصندلی یانیمکت برابچه ها.کاش حداقل همیناهم استاندارد بود
بچه های ایران نسبت به بچه های کشورای دیگه حجم مطالبی که بهشون اموزش داده میشه بیشتره ولی میزان مفاهیمی که بلدن کمتره چون طبق رویه های سیستم اموزشی بچه های ایران مجبورن بیشتر مطالب رو حفظ کنن تااینکه اصل مطلب رو یاد بگیرند
مطمعناً ضعف آموزشی در همه کشور ها وجود داره. ولی به نظر من اول باید کاری کنیم که شغل معلمی برای هر کس یه آرزو باشه نه آخرین راه چاره واسه انتخاب کردن. مطمعناً این کار نتایج بسیار جالب و خوبی رو به دنبال داره که یکی از اون نتایج این میشه که توجه بسیار بیشتری به نظام پرورشی چه از لحاظ بودجه از طرف دولت و چه از لحاظ فرهنگ از طرف نسل های آینده و همچنین باز شدن چشم مردم میکنه
ژاپن رو نمیدانم جذب معلمان چه جوریه…ولی ایرانو که همه میدانیم چه جوریه…با پارتی بازی و امتیازات خانواده های فلان…تا اینا باشه آموزشم درست نمیشه…راه دور نروید وهی اونا رو برماها نکوبید……
شما کاملا دست میگین یکی از دبیر های ما حتی بلد نبود یه فای صوتی رو فوروارد کنه تو گروه آخر سر هم بچه های هم کلاسی با هزارتا اسکرین شات و ویس و پیام بهش یاد دادن……..
کاش مدارسمون مثل ژاپنی ها بود …
ای کاش
ژاپن بیشترین خودکشی به خود اختصاص داده و میزان زیادی از خودکشی ها برای کودکانه!
این جور که شنیدم(خواندم) کودکان ژاپنی به علت آزار و اذیت همکلاسی هایشان از افسردگی دست به خودکشی می زنن ( این مطالبی که خوندم برام مشکوکن که درست باشن یا نه ولی اینجور که نشون می داد برات منبع و سند آورده بود!
اونها اگه یک کار اشتباه انجام بدن هاراکیری یا خودکشی مقدس انجام میدن
سلام .من خودم معلم هستم،البته معلم ورزش .امسال ما ی معلم کلاس اول داریم که من تو ۱۵ سال سابقه تدریسم ندیدم.تمام شیوه های اموزشی ژاپن رو ،روی بچه ها پیاده میکنه.بهشون شعور و انسانیت و روابط اجتماعی یاد میدا.کاش از این معلمین که تعدادشون هم کمه استفاده میکردن برای تدریس معلمان دیگه.
شما زمانی که اول سال تو کلاس ایشون میری ؛میبینی بچه ها چقدر خودخوانه و با تکبر باهم رفتار میکنن.دوست دارم اخره سال هم بری کلاسشو ببینی ،همون بچه ها همه به هم کمک میکنن ،موقع غذا اگه بچه ایی غذا نداشت هر کسی مقداری از غداشو بهشون میده .اصلا شاید در باور ادم نگنجه
ی نفر تو ایران ؛توتهران داره این سیستم و پیاده میکنه
سلام من شنیدم که تو ژاپون از دست کنکور مداری دانش آموزا می رن ویرانه می شن !.
یعنی اشتباس؟
آقا لطفا حتماپاسخ بدید خیلی ممنون
ایکی هومارا یونشی لای لای
سلام ، من امسال كلاس ششمم . من با قوانين مدرسم كنار امدم و مثل ژاپنى ها كه به نظافتشون اهميت ميدن ، منم تنها كارى كه مى تونم بكنم اينه كه بعد از رفتن به سرويس بهداشتى نظافت رو رعايت كنم و …. !
هر روز هم بعد از نهار با احترام و لبخند و گفتن خسته نباشيد به معلمم وارد كلاس ميشم !
اول اگه مى خوايم مثل اونا باشيم از خودمون شروع كنيم و به ديگران اموزش بيديم تا به ي جايى برسه !
ممنون
الله…
سبحان الله سبحان الله
باید معلمین با تمام وجود و انرژی و علم بالا برای پیشرفت اموزش کشور تلاش کنند حقوق معلمین باید نیاز هیشان را تامین کند تا فکر شغل دومی برای خود نباشند،(وظیفه دولت)بلکه فکرشان فقط مشغول آموزش باشد.############################
سلام من خودم امسال می رم کلاس شیشم اما چندتا گله داشتم:
1- چرا هرسال کتاب درسی ها عوض میشه مثلا تو کتاب ریاضی یه فرمول رو عوض میکنن بعد دوباره همون فرمول قدیمی رو یه جا دیگه تو کتاب مینویسن
2- برنامه صبحگاهی خیییییییلی مسخرس که چی فقط وقتمون رو میگیرن
3-یسری چیزا رو بیخودی یاد میدن مثلا به من چه که حجم یه شکل رو چجوری بدست میآریم این چیزا شاید در آینده بدردم بخوره اما الان نه آلان بدردم نمیخوره
واقعا براتون متاسفم با این سیستم اموزشی
اینکه فرمول ها عوض میشه و دوباره همون رو بعدا یادتون میدن برا اینه که بهتر تو ذهنتون بره شایدلازم باشه اول یه مقدمه ساده رو یاد بگیرین و بعد سراغ اصل کاری برین. این مشکلات طی سال ها مشخص میشن و برا همین مجبور میشن کتاب هارو تغییر بدن.
برنامه صبحگاهی شامل سرود ملی کشورمون هست که وظیفه داریم بهش احترام بذاریم واقعا زشته که بهش توهین کنیم. ژاپنی ها هم به کشورشون احترام میذارن چرا ما نذاریم؟؟ ورزش هم هست که واقعا ضروریه بعضیا اونقدر تنبل هستن که حاضر نمیشن خودشون انجام بدن و حتما باید مجبورشون کرد. قرآن هم هست که اون هم ضروریه و خیلی خوبه که روزمون رو با ایات قرآن شروع کنیم و اینکه توهین بهش واقعا گناه بزرگیه. چیزهای متفرقه دیگه ای هم هستن مثلا سالگرد مناسبت های مختلف که اینهارو هم لازمه بدونیم و بهشون احترام بذاریم. باید گذشته رو بلد باشیم.
درمورد مورد سومی که گفتی باید بگم که اشتباه میکنی. الان مغز تو توی این سن اماده س که این چیزا رو یاد بگیره اگه الان یاد نگیری در اینده توی اون همه مشغله و مشکلاتی که برای ادما پیش میاد چجوری میخوای تازه بشینی درسایی رو بخونی که میتونستی تو بچگی یاد بگیری؟ اگه الان یاد بگیری شاید یادت برن ولی زمانی که بهشون نیاز پیدا کردی خیلی ساده برات یاداوری میشن و ذهنت درگیر نمیشه. از همه اینها گذشته… مثلا همین حجم رو شما میخوای بذاری زمانی که میخوای سینوس و انتگرال یاد بگیری ، درسای کلاس پنجمت رو بخونی. اگه همرو باهم بخونی که واقعا خیلی سخت میشه و اگه درسای اونموقعت رو برای بعد بذاری ، هربار که بخوای یادشون بگیری کارای اونموقعت رو باید به اینده موکول کنی و اگه به اخرش فکر کنی دیگه هیچی از زندگی نمیفهمی. تو بچگی مشغله کمتری داری درگیری های ذهنی خیلی کمی داری ولی بهت قول میدم در اینده اونقدر برات دردسر درست میشه که وقت سر خاروندن هم نداشته باشی چه برسه به اینکه بخوای درس بخونی!! بهت توصیه میکنم راجع به حرفات بیشتر فکر کنی
خوشحالم که در کشوری زندگی می کنم که آدم هایی مثل شما هستن. حالا اگه مثلا یه کشوری مثل همین آمریکا چنین برنامه ای ترتیب میداد کلی تو سر ایران می زدند که ببینید آمریکایی ها چیکار کردن .موفق باشید.
تقلب کردن از میان دانش آموزان باید برپیده شود اما نه با حرف بلکه با ایجاد تغیر یعنی یه کاری کنیم بچه ها دلشون نخاد تقلب کنن
ما تقلب می کنیم چون این درسا رو قبول نداریم و فقط می خایم یه نمره قبولی بگیریم تا بتونیم آیندمون رو با استعداد خودمون بسازیم
( این که می گم تو همه ی کشورها هستش ، تورخدا دیگه به ایران گر ندید )
#آرمش_در_گیر_های_الکی_ندادن
کاملا باهات موافقم…من فقط میخوام نمره بگیرم و عد برم دانشگاه مدرک بگیرم و بعدش برم سر کار که بتونم مث بقیه زندگیمو بکنم:))
دغدغه من آموزش نسل جدید بر پایه و اساس اخلاق و رفتار واحترام به هم نوع و آموزش وپرورش فرزندان بر پایه آموزش مهارتهای زندگی و آموزش بر اساس طرح های عملی میباشدو در مدرسه ای که تاسیس کردیم سرلوحه آموزه های خود قرار دادیم و به امید بسط و گسترش این روشها و به کار گیری تجربه کشورهای موفق وپیشرفته همچون ژاپن را داریم به امید ایرانی با مردم اخلاق مدار و دلسوز برای هم نوعان و دور ریختن افکار منیت و جایگزین شدن افکار (مایی) شاد و پیروز باشید
به نظر من باید هر گونه تنبلی رو کنار گذاشت و بجای نظافت چی مدرسه به پاکیزه نگه داشتن مدرسه پرداخت گرچه در ایران همه این موضوع رو نادیده میگیرند ولی باید این نسل جدید رو تقویت کنیم.
سیستم اموزشی ایران نیازمند آموزگارانی با درک و فهم بالاست و البته سواد بالا نه فقط مدرک و ادعا .چراکه هیچ جامعه ای فراتر از اندیشه معلمانش رشد نخواهد کرد..
درسته اما هنوز بعضی مدرسه ها هستن معلم ها و دبیر های خوب و با تجربه ای دارن خود من امسال معلمای عالی ای داشتم و خیلی هم زحمت کشیدن
ولی خب درسته خیلی مدرسه ها معلمای بدی دارن
آفرین آفرین
یوشینی
این به این معناست که زیر ساخت ها هم مشکل داره
البته به معلمین هم (از نظر شخصی) ربط داره
(البته این تو خیلی کشور ها هست)
#آرمش_در_گیر_های_الکی_ندادن