رنج چیست و چرا رنج ها همان گنج‌های نهفته‌ی زندگی‌مان هستند؟

گریزی از رنج نیست تنها راه این است که ظرفیت تاب آوری و تحمل و صبر خود را افزایش دهیم انسان ها چون آب هستند و درد و رنج چون تکان های کوچک و بزرگ اگر کم ظرفیت و کم تحمل و ضعیف باشی چون کاسه ای آب سر ریز خواهی شد و خالی و بشدت آسیب خواهی دید ولی اگر با تلاش کسب علم آموزش ارتقا سواد شناخت اگاهی تمرین و پیگیری بر ظرفیت شخصیتی خود بیافزایید و صبر و تحمل خود را زیاد کنی چون استخر یا دریاچه ای کوچک یا دریایی بزرگ و چون شخصیت های عظیم تاریخ ساز اقیانوسی شوی وسیع و عمیق که عظیم ترین ضربات و زمین لرزه ها و آتش فشان ها نیز قادر به سر ریز کردن یا به هم ریختن آن نیستند که هیچ بلکه در عظمت ژرفا و ظرفیت آن پنهان می شوند. بله انسان موجودی شگفت انگیز و عظیم تر از اقیانوس آرام و کبیر است ولی حیف که اکثریت قادر به درک این عظمت و رسیدن به آن نیستند و کم ظرفیت کم تحمل حساس شکننده و ناشکیبا در مقابل فشارها دردها مشکلات و ضربات زندگی به هم می ریزند و می شکنند ولی انسان های بزرگی چون پیامبر اسلام ص علی ع امام حسین ع و … بزرگتر از اقیانوس ها بودند که عظمت شخصیت آنها در جهان شبیه و مثال ندارد. پس تنها راه مدیریت رنج ها و درد ها تلاش برای رشد و کمال و افزودن ظرفیت و توان و تاب آوری است .

بله، انسان با رنج آفریده شده، اما ای کاش، هیچ انسانی باعث درد و رنج انسان دیگری نمی شد…
درد و رنج هایی که آدما باعثش میشن، گاهی اصلا قابل تحمل نیست… دوستان لطفا برام دعا کنید که به آرامش برسم. خیلی زجر کشیدم…

دنیا با رنج گره خورده اینو روانشناسی و معجزه تمام قرون قران مجید گفته و هیچ راهی جز سوار شدن بر مرکبی نیست که ما رو به سوی بی نهایت سوق میدهد که حتی در بدترین حالات زندگی جز زیبایی و لذت هیچ چیز نمیبینی چون هدف تو بی نهایت و نامحدود است صحنه ی کربلا سخت ترین و رنج اور ترین لحظه های زندگی هر کس میتونه باشه ولی واسه امامان یا هر کسی میتواند لذت بخش ترین باشد و جز زیبایی هیچ چیز نمیبیند متاسفانه ما رنج را چیزی جز تحمل نمیبینیم ولی از خودمان سوال بپرسیم ایا خدا رنج رو بیهوده درست کرده این دنیایی که یه بال زدن پروانه روی موج های دریا اون طرف کره زمین تاثیر دارد و از نظر علم امروز ثابت شده به نظر غیر منطقی نمیاد که رنج چیزی باشد که تحملش کنیم در اموزه های قران از رنج به همان جهنم تعبیر شده خدا با قرار دادن رنج انسان را رو ب سوی رشد دعوت میکند همین رنج دوست داشتن خداوند بزرگ الله را میرساند که انسان را پند میدهد که در جای خود نمان و حرکت خود را رو ب سوی رشد تا بی نهایت ادامه بده که از همین دنیا بهشت انسان ینی رنج نکشیدن اغاز میشود … حیف که اینگونه انسان خود را سر در گم میبیند «عین صاد»

سلام .
در مورد رنج من هم توضیحاتی میدم که آن شاالله به دردتون بخوره.

انسان ها از تولد تا مرگ در حال رنج کشیدن هستن
چون انسان موجودی است که دائمی در حال انتخاب و بریدن از علاقه ای برای رسیدن به علاقه ی دیگر است و جدا شدن از علایق یعنی رنج.

انسان بعضی رنج ها رو خودش بوجود میاره (مثل رنج ناشی از حسادت، رنج ناشی از خیال پردازی ها و رویاهای دست نیافتنی,و رنج خودباختگی و احساس ضعف) و اینجاست که امام صادق «ع» میفرمایند: انسان دین دار فکر میکند و به آرامش می رسد.

یعنی با فکر کردن اون رنج های ساختگی رو یا رنجهایی که فک میکنه فقط مال خودش و نمیشه باهاش کنار اومد و…رو در ذهنش حل میکنه.

آدم میتونه بعضی رنج ها رو خودش انتخاب کنه تا رنج های ناشی از رنج نکشیدن رو که بدتره ،نکشه(چون انسان با رنج آفریده شده«قران») مثل کسی که ورزش میکنه که بیماری ناشی از ورزش نکردن رو نکشه هر چند رنج ورزش کردن خودش لذت بخشه.

بعضی رنجهای خودساخته مانند «حسادت» که ناشی از فکر نکردنه ،آدم رو نابود میکنه پس بعضی رنجها رو باید حذف کرد یا مدیریت و کنترل کرد .

من چون مذهبیم چندتا مثال مذهبی میزنم.

مثلا در مذهب بسیاری اداب در زمینه تغذیه گفته شده
،اینکه در زمان میل کردن غذا آب ننوشیم.شاید این کمی سخت باشه اما انجام دادنش باعث کبد چرب میشه(چیزی که علم امروز هم میگه)

پس ادم میتونه با انتخاب بعضی رنجهای کوچلو از رنجهای بزرگ ناشی از رنج نکشیدنای کوچیک جلوگیری کنه.

یا مثلا نگاه حرام نکردن: که ادم با نگاه هرزه اعصابش خورد میشه و رنج میکشه و دلش چیزهایی و میخواد که نمیتونه بهش برسه در نتیجه نرسیدن بهش رنج میکشه و حسادت میکنه به داشته های دیگران و….

در کل در دین یک سری رنجها رو میده که تو رو از رنجهای بزرگ و عمیق فارغ کنه.

در بالا حدیثی رو از امام صادق«ع» بیان کردم.
که انسان دیندار فکر میکنه و به آرامش می رسه.

یک نمونه برای رسیدن به آسودگی با تفکر، این است که ببینی چیزی که الان برات مهم است دورۀ اهمیتش کِی تمام می‌شود؟ اگر روزی رو ببینی که دیگه این موضوع برات مهم نیست، یک‌دفعه همین الان اهمیتش پیش تو کاسته می‌شه.بسیاری از چیزها، موقع مردن یا حتی در زمان پیری بی‌اهمیت می‌شود، اون ن‌وقت می‌گی چرا اصلاً براش وقت گذاشتم؟! وقتی اهمیتش برات کاسته بشه، راحت می‌شوی.

دیگه نباید متن طولانی بشه برای همین یه نتیجه گیر میکنم:

رنج جز جداناشدنی حیات بشر
و ادم با انتخاب برخی رنجها(که چون خودش هم انتخاب کرده احتمالا بیشتر باش کنار میاد) از رنجهای بزرگتر جلوگیری میکنه

««و رنج فلسفه ای دارد
شاید برای رشد است
مثلا نرمش و ورزش برای قدرتمند شدن است
و ریاضتهای ساده دینی و مذهبی هم برای قدرتمند شدن روح و جسم برای لذت بیشتر در دنیا و آخرت »»

در پایان هم از نویسنده های سایت مچکرم بابت اطلاعات مفیدشون