7 توصیه‌ی طلایی برای این که عاشق کار باشید و حتی بخواهید سینه‌خیز به سمت کارتان بروید

سوال مهمی می تواند باشد که چطور می توانم طوری کار کنم که هر ثانیه از کار را با لذتی شگرف از سراسر وجود حس کنم و متوجه گذر زمان نشوم؟
اگر این ایده محقق شود هر روز از کارم انرژی بیشتری دریافت می کنم و در معادله زندگی ام سخت کوشی برابر با خوشحالی درونی می شود و محل کارم دوست داشتنی ترین مکان دنیا و نزدیکترین نقطه به اهداف به نظر می رسد.

• آرمان قلبی و هدف واقعی شما از کار چیست؟
• برای چه چیزی کار می کنید؟
• آیا عمیقا در موردش فکر کرده اید؟

مردم بنابر دیدگاه کار چهار دسته اند:

• عده ای کار را برای حقوق سر ماه انجام دهند
• عده ای دیگر بدتر برای اینکه دیگران برچسب بیکار بودن بهشان نزنند
• عده ای دیگر اصلا کار نمی کنند چون پول کافی بابت کار نمی دهند
• عده ی آخر، کلا کاری سراغ ندارند که در آن جویای درآمد باشند

اما سخن من با 3 دسته اول است. توصیه من به شما کار برای عشق است . بله، درست شنیدید.
سال ها قبل این را یاد گرفته ایم که انسان کمال جو است یعنی دارای توانایی های بسیاری هستند و هدف از زندگی رشد و کمال این توانایی ها و استعداد ها است به عبارت دقیق تر تبدیل توان باقوه به بالفعل.

در این نگاه به کار،فارغ از بحث حقوق و مزایا که وجود دارد دیگر معلمی که مشغول تدریس در کلاس درس است وقت آموزشی را زمانی برای عذاب کشیدن نمی داند و احساس بی قراری برای خوردن زنگ تفریح نمی کند.

به قول شهید رجایی،رییس جمهوری که از معلمی شروع کرد، می‌گوید: ” معلمی عشق است و بس..“.
حقوق معلم عاشق با معلم مذکور یکی خواهد بود اما لذتی که تدریس می برد هزار برابر بیشتر خواهد بود.

مهندسی که ساختمان ها را منابع پولسازی می داند با شکست مالی در یک پروژه همه دنیا را به ناسزا می گیرد در حالی که هدف از کار را فقط کسب پول در نظر گرفته است و با یاس تمام، عدم تولید پول را شکست زندگی می داند. در کار کردن شوق و انگیزه بعدی وجود دارد ، در کار کردن احساس پیشرفت نهفته است.

مانند حضرت مسیح (ع) باشید دوازده جذامی را درمان کرد ولی تنها یکی از آنها ماند و تشکر کرد. آیا در عشق حضرت به وظیفه خطیرش کوچکترین خللی به وجود آمد؟

یک فرهنگ خوبی که در کشورهای اروپایی دیده می شود این است که هیچ کارمندی انتظار تشکر از ارباب رجوع را ندارد و کارش را بخاطر حال خوب داشتن بعد کار عالی اش انجام می دهد و به حرفه ای بودن خود در کارشان افتخار می کند.

دوستم می گفت در اروپا به بانک مراجعه کردم بعد از اتمام کارم از او تشکر کردم در کمال ناباوری کارمند از من بسیار ناراحت شد بعد چند دقیق صحبت و جویا شدن علت گفت: «من کارم را بخاطر تشکر تو نکرده ام این وظیفه من است که مشکل شما را حل کنم» و مانند امام علی (ع) کار را بزرگترین تفریح خود بدانید.

چه‌کار کنم که در هر حال عاشق کار خودم باشم؟

 

برای آنکه بتوانیم با عشق کار کنیم نیازمند تکنیک هایی هستیم که در زیر ارایه می شود.

۱ ) هدف گذاری دقیق و مشخصی داشته باشیم.

زندگی پرتلاش عاشقانه میسر نمی شود مگر با هدف گذاری دقیق. اگر زندگی عاری از هدف باشد کار و تلاش نیز بی معنا می شود در واقع معنای زندگی به روشن بودن مطلوب آن است.

هدف خویش از کار را در سررسید کاری خود یادداشت کنید. اگر اهداف در کاغذ نوشته شود شانس دست یابی به آنها صدچندان می شود (چرایی این موضوع مهم را در این مقاله بخوانید). وقتی که فکری و ایده ای به ذهنتان می رسد آن را فوری بنویسید و در روی آن مفصل تحقیق کنید و بعد از تایید نهایی به عنوان هدف انتخاب کنید.

مثلا یک مهندس هدف گذاری می کند در ده سال آینده صاحب شرکتی با 500 نفر پرسنل شوم. کارگر ساده هدف خود را کار در بهترین شرکت ساختمانی با مزایای عالی قرار می دهد. شما هدفتان چیست.

---

۲ ) منافع کار را برای خود مشخص کنید.

هر کاری در هر از نقطه دنیا دارای مزیتی و منفعتی است و اگر این منافع در میان نباشد هیچ فردی دل به کار نمی دهد.

سعی کنید این منافع را در سررسید کاری خویش بررسی کنید و به قول معروف «با نوشتن فکر کنید» – برای اینکه به قدرت نوشتن پی ببرید، مقاله«چرا باید مهارت نوشتن را یادبگیرید و چطور از آن برای تحقق اهداف و آرزو‌هایتان استفاده کنید؟»‌را بخوانید؛می توانید بنویسید این کار برای افزایش هوش مالی من مفید است و باعث افزایش پس انداز می شود و یا باعث افزایش ارتباطات بین فردی می شود.

منافع خود را در گروه های زیر دسته بندی کرده و به طور صریح اشاره کنید که این کار چه چیزی به شما می دهد . نکته مهم اینست که با خود روراست باشید. در زیر یک کارگر ساده نجاری مثال هایی جلوی هر گروه کرده است که به تناسب شغل خود می توانید تغییر دهید.

• الف) روانی: باعث افزایش انرژی روزانه می شود. باعث فراموشی غم و غصه می شود.
• ب) جسمی: باعث جلوگیری از افزایش چربی می شود و مهارت دست ورزی را تقویت می کند.
• ج) اجتماعی : باعث افزایش ارتباطات اجتماعی و سواد ارتباطی می شود. احساس در اجتماع بودن به همراه دارد.
• د) خانوادگی: باعث رضایت خانواده از من می شود.
• ذ) ذهنی: باعث فعال شدن نیمکره راست و چپ می شود.

---

۳ ) منافع کارتان را برای دیگران مشخص کنید.

 اگر کارتان برای دیگران سودی دارد اگر این منافع را از ناخودآگاهتان به خودآگاهتان انتقال دهید به کار خود عشق بیشتری می ورزید. همانند بالا در لیستی منافع اجتماعی کارتان را بنویسید و در جلوی چشمانتان قرار دهید.

به طور مثال همان کارگر ساده نجاری لیست زیر را برای خود تهیه کرده است که می توانید به جای آن خودتان لیستی برای شغل خود تهیه کنید.

• الف) شغل من باعث راحتی هم وطنان می شود.
• ب) شغل من باعث نشستن دانش آموزان کشورم در نیمکت های مناسب می شود.
• ج) شغل من باعث بی نیازی خانواده ام می شود.
• د) شغل من باعث خودکفایی کشورم در حوزه مبلمان خانه می شود.

این لیست می تواند 100 مورد گوناگون باشد که کارگر با هر بار مرور آن اره چوب بری را با عشق بیشتری بر چوب ها بزنید.

---

۴ ) شاکر باشید.

صاحب شغل بودن نعمت بالایی است و شکر بر آن لذت حاصل از کار را افزایش می دهد . کارگر ساده نجاری خدا را شکر می کند خداوند دست و پایی قدرتمند به او عطا کرده است و خدا را شاکر است مغز و مخچه ای سالم به او عنایت شده است .

چرا که اگر دست و پایی قدرتمند نبود نمی توانست چوبها را برش دهد و اگر بخش پشتی مغر و مخچه ای ناسالم داشت توانایی ضربه زدن به میخی کوچک را نیز نداشت و همه این بدن و روان سالم نعمتی فوق العاده ارزشمند است که نیازمند شکر و سپاس از دادار است.

»‌ برای اینکه بیش‌به معجزه‌ی سپاس‌گذاری پی‌ببرید این مقاله پربازدید را حتما بخوانید.

---

۵ ) نگاه خود را به کار عوض کنید.

آدمی اشرف مخلوقات است و بیشترین توانایی تفکر به انسان تعلق گرفته است. خداوند توانایی عظیمی در وجود انسان گذاشته است ، همان طور که تخمی در داخل خاک قرار می گیرد و هدف دانه ماندن زیر خاک نیست بلکه شکفتن است.

هدف از آفریدن انسان نیز در رختخواب ماندن و پوسیدن نیست بلکه رشد توانایی ها و بالفعل کردن استعداد های بالقوه است و این مهم جز با کار میسر نمی شود . کار خود را به عنوان کلید توسعه توانایی بنگریم.

---

6 ) عالی ترین باشید.

با تمام انرژی در مسیر اهداف تان قدم بردارید و با تلقین مثبت روزانه (که می‌توانید از اینجا یاد بگیرید) اطمینان قلبی ایجاد کنید که می توانید به هدف خود برسید و به یک کارمند معمولی بسنده نکنید همیشه تلاش کنید عالی ترین فرد در کار باشید و فردی باشید که می خواهد به بالاترین درجه در کار خود برسد.

---

۷ ) علاقه ایجاد کنید.

بسیاری از مردم فکر می کنند که علاقه به چیزی از عالم بالا بر انسان الهام می شود یا از بدو تولد در رگهای انسان جاری و ساری می شود. در حالی که علاقه مساله ای نسبتا اکتسابی است و با اطلاعات هر فرد از آن مساله رابطه مستقیم دارد.

اگر شما از قوانین تنیس خاکی آگاهی نداشته باشید قطعا از دیدن آن لذت چندانی عاید شما نخواهد شد اما چند سال دیگر با کسب اطلاعات ورزشی در آن زمینه ساعت ها با شور بدون گذر زمان در ورزشگاه تنیس به تماشا می ایستید. سعی کنید اطلاعات زمینه ای درباره شغل خود را بازنگری و به روز کنید.

در مجلات تخصصی شغلی مشترک شوید و شب ها تارنماهای شغلی تان را مطالعه کنید.

---

» جمع بندی

شیوه تفکر شما به چیزی تعیین کننده رضایت و تنفر شماست. اگر به پرشورترین فیلم تاریخ با بدبینی بنگریم ملال آورترین تراژدی خواهد بود. شیوه برخورد ما سرنوشت ساز است.

همه ما می خواهیم از کار لذت ببریم و کار را مثل تفریح بنگریم اما این هدف متعالی نیازمند مقدماتی است که ابتدا هدف و مطلوب واقعی را از کار مشخص می کنیم و سپس شیوه برخورد خود را بازنگری می کنیم. به کار خود چنان بنگریم که انگار مرکز جهان هستی محل کارمان است .

سعی کنیم در شغل خود عالی ترین باشیم هر کاری را می توان به عالی ترین شکل انجام داد به متوسط بودن رضایت ندهید.

اگر کارگر ساده شهرداری هستیم سعی کنیم بهترین رفتگر تاریخ باشیم اگر معلم هستیم تصمیم بگیریم به نحوی تدریس کنیم که هیچکس به آن کیفیت تدریس نکرده است.

اگر مهندس باشیم مستحکم ترین خانه ها و ابنیه ها را بسازیم که اگر اینگونه باشیم درآمد ما همچون کیفیت کار ما بالا خواهد رفت و به سمت ما سرازیر می شود.

 شما در شغل خود چطور عمل می‌کنید؟ منتظر نظرات شما هم در بخش نظرات هستیم؟

---

در همین زمینه می‌توانید این مقاله‌ها را هم بخوانید:

• آیا باید در شغل خسته‌کننده فعلی بمانیم یا وقت رفتن است؟ این علائم فرسودگی و افسردگی است
• شغل‌هایی در ایران که با سرمایه خیلی کم هم میتوانید راه‌اندازی کنید
• برای پولدار شدن قبل از یک شغل خوب، باید ذهن ثروتمند داشته باشید
• از کجا بفهمیم در شغل صحیحی هستیم و نباید (یا باید) آنرا ترک کنیم؟