سم‌های ذهنی و افکار منفی‌تان را این‌گونه کاملا پاک کنید! قسمت سوم: توهین و بی‌احترامی

خیلی دشوار است که نسبت به انتقاد، طرد شدن و عدم تأیید حساس نباشید. اگر کسی به شما فحاشی کند، ناراحت و آشفته می‌شوید. اگر چه ممکن است این عبارت را شنیده باشید که «چوب و سنگ ممکن است استخوان‌هایم را بشکند اما کلمات هرگز به من آسیب نمی‌رساند»، به احتمال قوی صد در صد این حرف را نمی‌پذیرید و باورش ندارید، چون شما انسان هستید و بی برو برگرد گاهی دیگران با توهین‌هایشان به شما آسیب زده‌اند.

اما این عقیده که توهین و بی‌احترامی بی‌شک باعث ناراحتی می‌شود، به غلط تعبیر شده است. این مدعی است که امکان ندارد شما در برابر اظهارات توهین ‌آمیز و تحقیرها از ناراحتی و آشفتگی اجتناب کنید و به قدرتی استثنایی نیاز دارید تا تحت چنین شرایطی آرام و بی‌اعتنا بمانید.

در واقع عده‌ای حتی می‌گویند که ترجیح می‌دهند از اظهارات توهین آمیز ناراحت شوند ولی بی‌اعتنا باقی نمانند. آن‌ها می‌پرسند« چرا اجازه دهم کسی به من توهین کند و واکنشی نشان ندهم؟!».

نکته این است که تا حدودی در هر موقعیتی اگر احساس کنید به شما توهین شده است، می‌توانید از نظر هیجانی آشفته شوید. اشخاص با تربیت، با ملاحظه، حساس و آگاه، به کسی توهین نمی‌کنند. بنابراین وقتی می‌بینید کسی به شما توهین کرده، اولین درک شما این است که به احتمال زیاد تعارض یا مشکل خود گوینده باعث چنین واکنشی شده است، نه شما یا آنچه گفته یا انجام داده‌اید.

به جای اینکه خودتان را بابت اظهارات توهین‌آمیز ناراحت کنید، سعی کنید نگرشی از کنجکاوی درباره‌ی گوینده به دست آورید. از خودتان بپرسید:«این فرد چه مشکلی دارد؟» شما می‌توانید از فرد بپرسید که چه چیزی وی را ناراحت کرده است. اینگونه می‌توانید به عمق مطلب پی ببرید.

متأسفانه، عده‌ای از مردم مانند دشمنان در دنیای غرب قدیم، یا کوچکترین توهین، نیاز دارند تا سر حد مرگ دوئل کنند. اما شما می‌توانید از اینگونه پاسخ‌های افراطی اجتناب کنید. اغلب بهتر است تحقیرها و توهین‌ها را نادیده بگیرید، نه اینکه با پاسخ دادن به آن‌ها، بزرگشان کنید.

تا حد امکان از اشخاصی که عادت دارند از نظر کلامی بد رفتار و توهین کننده باشند، اجتناب کنید. اگر پاسخ دادن به یک توهین ارزش و زمان و انرژی‌تان را دارد، قاطعانه جواب دهید تا ناخشنودی‌تان را به توهین کننده نشان دهید، می‌توانید از طعنه و شوخی استفاده کنید زیرا استفاده از طعنه و شوخی در برخی از موقعیت‌ها تنش حملات کلامی را خنثی کند.

» در این زمینه بخوانید: چطور افراد لجباز و منفی را مدیریت کنیم تا رفتار دلخواه‌مان را داشته باشند؟

در برخی موقعیت‌ها، چون چنین اظهاراتی موضوعات خاصی را بدون مسخره کردن مورد خطاب قرار می‌دهد، اظهارات منفی ممکن است برای شما مفید باشد، حتی اگر از دیگران خوشتان نیاید.

گاهی اوقات برای کنترل اوضاع بهتر است که بیشتر، فرد بتواند روی خود کنترلی داشته باشد تا فرد توهین کننده. شما با رفتار صحیح و اصولی خود و همچنین خونسردی که از خود نشان می‌دهید، به فرد در حال آموزش این نکته هستید که کارش اشتباه است، بدون توهین، بدون خشم، بدون استفاده از کلمات نامناسب، غیر مستقیم به فرد این احساس را منتقل کنید.

می‌گویند همیشه باید نیمه‌ی پُر لیوان را دید، گاهی اوقات این انتقادها و گاهی این صحبت‌های تند نکاتی مثبتی هم دارند و آن این است که می‌تواند در جهت درست ما را هدایت کند. البته نه هر انتقادی. انتقادی که عمل شخص را مورد انتقاد قرار دهد نه خود شخص را. این دو را باید از یکدیگر تفکیک کرد.

انتقاد از فرد بیشتر اوقات ارتباطات را تخریب می‌کند. انتقاد بی‌جا به شخص، عزت نفس را تخریب می‌کند و می‌تواند ضربات سختی به روحیه‌ی فرد وارد کند.

همانطور که خودمان از اینکه مورد انتقاد، توهین و هر بی‌اخلاقی قرار بگیریم، بیزاریم، همین نکته را برای دیگران نیز به کار ببریم. سعی کنیم دیگران را آن طور که هستند بپذیریم ما نمی‌توانیم همه‌ی مردم را تغییر دهیم، همه‌ی رفتارها را اصلاح کنیم و به دیگران یاد بدهیم باید به روش خاصی با ما رفتار کنند.

ما باید سعی کنیم اگر انتقادی داریم به صورت مؤدبانه آن را انجام دهیم. اگر از کسی ناراحتیم به صورت رسمی و مؤدبانه علت ناراحتی‌مان را اعلام کنیم. باور کنیم که هرگز بی‌ادبی هیچ مشکلی را حل نکرده و نخواهد کرد. اگر مورد بی‌ادبی هم قرار گرفتیم سعی کنیم کنترلی کامل بر خود و هیجانات لحظه‌ای خود داشته باشیم تا ما نیز بی‌ادبی نکنیم و در هر صورت احترام افراد را نگاه داریم.

بنابراین باید بیاموزیم که لازم نیست همیشه ناراحت شویم، حساس باشیم و هر کسی هر سخنی گفت ما آن را به خود بگیریم. زیرا اینگونه زندگی کردن برایمان سخت خواهد شد. البته ما نیز باید تدابیری را رعایت کنیم. باید تا آنجا که می‌توانیم در مورد انتخاب افراد اطرافمان دقت کنیم و سعی کنیم دوستان خوبی را برگزینیم و از افرادی که مشکلات رفتاری شدیدی دارند دوری جوییم.

تا آنجا که می‌توانیم نباید بستر و زمینه‌ی ناراحتی را برای خود فراهم کنیم، اما اگر این مشکل پیش آمد ما باید به جای ناراحتی و مقابله به مثل، سعی کنیم علت را جویا شده و در جهت رفع آن بکوشیم.

مقابله با این فکر:

• * بهتر است گاهی خیلی حساس نباشیم و رفتارهای منفی دیگران را زیاد جدی نگیریم.
• * اگر بخواهم می‌توانم توهین‌ها و تحقیرها را نادیده بگیریم.
• * اشخاصی که بدرفتاری و توهین می‌کنند، اغلب مشکلاتی جدی دارند.
• * وقتی کسی خونسردی‌اش را از دست می‌دهد، سعی کن کنجکاو باشی و بپرسی چه چیزی به راستی او را ناراحت کرده است.
• * نباید به اظهارات دیگران خیلی توجه کنی.

کوتاه سخن اینکه…

توهین و بی‌احترامی آسیب نمی‌زند، مگر خودت بخواهی. به یاد داشته باشید شما قدرت این را دارید هیچ موج منفی و هیچ توهینی را به وجود خود وارد نکنید. به قدرت درونی‌تان ایمان داشته باشید. زیرا شما فوق‌العاده هستید و اگر کسی به شما توهین کرده و مورد انتقاد قرارتان داده است، این مشکل شما نیست. بنابراین نیازی نیست عصبانی و یا ناراحت شوید با این کار بر فکر سمی – توهین و بی‌احترامی باعث ناراحتی می‌شود – غلبه کنید.

« عصبانیت یعنی: تنبیه خود به خاطر اشتباه دیگران».

دکتر هلاکویی

در بخش چهارم « بخش آخر » به فکر منفی – خوب است که نسبت به خود سختگیر باشی – خواهیم پرداخت.

ادامه دارد…

قسمت‌های دیگر این مقاله:
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم